Genetik yükleri savurdukça altından iyi hayvan çıkıyor. Hayvanım abartılı durumlarda hıhı diyor. Kurcaladıkça yok etmişim istekleri,aktıkça varoluyormuş oysa ki. Ne hesaplaşman biter,ne değiştirmek istediklerin ne de öz eleştirin.insan evladı cümleleri bir düzenli kurma artık. Hatta cümle kurmayalım. Kafan mı karıştı senin yine mi yaşamak zor. "Neden bu kadar akıllıyım" dan ince geçişler yapılır "neden benim yazgım"a bu esnada. sonra da aşk küçümsenir içten içe. yaşam kaynağı her sıkıştığın yerde sarıldığın değil midir?belki de varoluşun. aşkla köksüz olamamak arasında ince bir çizgi mi dersin? İşin özü bu işleri değil öbür işleri çözmek lazım.iddiasız cümleler peşinde koşar insanlığını kabul etmiş insanlar gibi geliyordu, meğer cümlesiz bırakırmış insanı. en iyisi tutunmak sıkı sıkı çünkü kusursuz genetik çözebilen insandır bu işleri.
Az Raadol Sevgili İnsan