"normal ol" diye fısıldadı kulağıma eğilip. normali ne ki bunun? "o kadar rahat oturma, ağzına geleni söyleme ve bu kadar çabuk gülme" dedi. güldüm. sonra gülmekten utandım. ne saçma değil mi? öyle. çelişkiler yumak yumak olmuş hepimizin içinde. mutluluklara isim takma halinde, neşelerimiz çobanlara emanet, kurallar dahilinde. böyle zor ve zor olduğu için anlamlı gibi gelen, oysaki sadece slm cnm nbr? özelliğinde, normal bir beynin, kendini açmaktan utanan kelimeleri birleştirdiği cümleleri severiz biz. tıpkı bunun gibi. özü sözü bir tıpkı senin gibi, biraz deli tıpkı benim gibi. şaşırma bu kadar artık 80lerde değiliz
Az Raadol Sevgili İnsan