fak dı sİstım

Açgözlülüğüm sadece bir ine bakınca köreliyordu. Olduğum şey öyle vahşiydi ki beni aşk dizginleyebilirdi. Bana rağmen beni ele geçiren. Hep yarına dair büyük umutlar büyük hisler vardı içimde. Yarın yok, umut yok. Umut hayatın kendisi, fazlası değil. Aşk açgözlülüğün afyonuydu. Şimdi bu kadarını bilerek nasıl yenilenebilinir? İlerlemek değildi amacım, ne varsa yaşatacak bir ben ve aşk. Göz ardı edilen ise el alışkanlıkları ve zamandı. Zamanlarım tutmadıkça daha da açgözlülük bürüdü gözümü. Mutlu olmak için hiç durmadan kahkaha istedim, arsızlaştım. Oysaki aşk hep tek olmuştu benim için. Hep O vardı. Ben ise ilahi köle. Sonuna daha yaklaşmamışken, en zoruna ulaştım. Denge şarttı kendimden sorumlu olmak için ve gözlerimi kapatabileceğim hiç bir yerim yoktu. Eski hevesler hatırlatıyor kendini. Geçmiş etkisiz, gelecek bağımsız. Başa dönmüş değilim; başı neresiydi bilmiyorum. Zamana dair ise başlangıçlar işlevsiz. Aşkı anlarda arıyorum; fakat bu uçuculuk neden. Aşkın iç