Onlar anlamaz ki. Hoş anlasalar ne değişir. Ya da bişey değişmeli midir? Bilinmez. Boşver. Boşvere boşvere geçirdiğimiz yıl dönümleri boyunca seni düşündüm ben hep. Seni aradım o günlerde, kendimi bana göster diye. Basit olanı bir de kolaylaştır diye. Kendi aksimi gördüğüm sende, bütün ifade problemlerinde, gözlerinde, dudaklarında ve hatta o küçük gamzede, gösterişten çok uzaklarda, ağlatan bir aymışlık yaşadım. Bıraktım. Bendeki bildiğim beni senin ellerine bıraktım.
Sen küçüktün oysaki. Ellerin küçüktü. Küçücük dudaklarındaki gülüşün küçüktü. Sen, baktıkça büyüdün. Dokundukça soyundum. Gülümsedikçe gerçektin. İçtikçe ağlattın. Senden anlamlı bir söz bile beklemedim. Sendin anlamsızca bulduğum bütün anlam. Bana geldiğin ilk andan itibaren benim için di li geniş zamandın.
Beş santim uzaktan gördüğüm en güzel surattın. Beş santim uzaktan bana gülen bi hayattın. Saatlerce, günlerce, insan yapımı bütün zaman birimleri boyunca, bıkmadan, usanmadan yazardım. Bakardım. Sanki olur gibi geldi. Dünya bıraksa olurdu. Bakardım.
Yazdım. Sayfalarca da yazardım. Seni yazmak için yeni kelimeler yarattım. Onaya verdim. Bekliyorum.
Sen küçüktün oysaki. Ellerin küçüktü. Küçücük dudaklarındaki gülüşün küçüktü. Sen, baktıkça büyüdün. Dokundukça soyundum. Gülümsedikçe gerçektin. İçtikçe ağlattın. Senden anlamlı bir söz bile beklemedim. Sendin anlamsızca bulduğum bütün anlam. Bana geldiğin ilk andan itibaren benim için di li geniş zamandın.
Beş santim uzaktan gördüğüm en güzel surattın. Beş santim uzaktan bana gülen bi hayattın. Saatlerce, günlerce, insan yapımı bütün zaman birimleri boyunca, bıkmadan, usanmadan yazardım. Bakardım. Sanki olur gibi geldi. Dünya bıraksa olurdu. Bakardım.
Yazdım. Sayfalarca da yazardım. Seni yazmak için yeni kelimeler yarattım. Onaya verdim. Bekliyorum.
Yorumlar
Yorum Gönder