Gördüğümden beridir, tek bir niyetim kalmadı. Yüklenmişim amaçsızca, kış bildiğim yarınlara. Tanıdıkça gücenmişim. Direnmişim ben olmaya. Kalmak istediklerim, yok olmak istediklerimden halliceyken not almamışım. Hesapsız gündeliklerim. Ya siyah olmalıydı ya da beyaz benim bütün derinliklerim. Özgürlüğü denizinden, cesareti sıcağından aldığım hayallerim oldu. O yüzden durdum. Ve o yüzden sevdim durmayı kendi kendime ve durdurmayı bütün dünyamı. O yüzden kaçtım. O yüzden kovaladım mavisini, sarısını, yeşilini durmadığım tüm anlarda. Umut hevesle beklemek değil aslında gelecek bir anını. Kaçırdıysan o anlamı. Uyandırıyim. Korktun mu gördüğünde gerçeği, muhalefet değişimden kolaydı. Zorlandığın yerde bakındığın omuzken, nefes oldu, duman çıktı, yalnızlık. Çoğul oldu, korkmaz yaptı başkalık. Çünkü. Saçmalarken bütün kalmayı, başaran gözler hep birbirini aradı. Gördüğümden beridir, bahanem oldu. Cevapları bulmam için sanki, yeni sorular sordu.
Az Raadol Sevgili İnsan