fak dı sİstım

Yapmak istediklerimden çıktım. Başladığım yere döndüm. Tutunmaya çalışmaktı benim çentiklerim. Oysa ne kolaymış yaşadığın kadar yaşamak. Akışa bıraktığın kadar oluyor bütün niyetlerin. Akışa bıraktığında hafifliyor, bütün düşüşlerin. Anlam yüklemeyi nerden bilsin, aramayanlar. Anlamı standarttan alır toplum yalakaları. Yargılamayı kendi gibi yapamaz kendinden çıkmışlar. Biz yine şanslıyız. Bi tuhaf kafalarda yakalıyoruz benliğimizin nabzını. Bir sağlam atıyor ki sorma. Her atışta yaşama bir anlam katıyorum. Her solukta, Soluksuz kalıyorum. Ama çok daha fazla nefes alıyorum. Ve çoğu aynaya bakışımda, iyi diyorum.Kabul görmüş niyetleri sezdikçe, Daha da iyi diyorum. Kendi halimde, yaşamaya çalışıyorum. Her nefesimde, nefesimi kesen her anda. İyi oluyorum. Çelişkilerimiz mantıklı neyse ki Yaşadığımızı en çok hissettiğimiz yerlere odaklıyoruz beynimizi Fazla uzaklaşmadan, seviyoruz Bilen çok, anlayan yok İsyan edesi geliyor insanın bazen. Ve biliyorum. Hiç isyan etmemekti be