Dünyanın zor olmaları hep anlaşılmayla alakalı. Birileri tutsa ya hep elimizden bazen. Gün olur yapayalnızlığın gözüne vurursun ama çoğul, gün olur yapayalnız düşünürken kendini bulursun ama çoğul. Barışı sağladığın günlerde bir miktar daha fazla olursun. Bir türlü çıkış olabilir, başkalarının doğrularını kabullenmek. Hani içine sindiremeden. Oysaki güven başka bişey ile alakalı, sağduyuda saklı, öbür türlü sevgilerin gösterişten öte yeri yok bu dünyada. Güçlü olan mı kazanıyor yoksa para ondan mı şişmanlarda. Ya da çalışkanlar gibi ne ürettiğine bakmadan üretmek mi lazım hayatta? Barışık olmak bile kendinle alakalı değil mi? Bıraksak biz olur muyduk, bu türlü mücadeleyi.
Düşünmek bile güzel olduğunda güzel bu dünyada. Ne ara sokuyoruz kendimizi olmadığımız kafalara? Anlaşılmamak ne ara üzüyor bizi bu kadar? hayatta tecrübe ile oluşan histen ötesi yalanken. Hayatta gözlemle oluşan mantıktan ötesi planken.
Düzgün olmak bile göstermelik bir çabayken bu yarışta, diller farklı söylerken eylemler farklı oldukça, hani birbirine gösterme hırsı eliyor olmadığımız kişileri bizden. Olmak istediklerin en doğalıyken en yaban durumlara sokuyor seni gün denilenler.
En güzeli sevgi doluluğun. Kendini bildiğin zamanların. Zayıflıklarına yenilmeden boşverdiğin dünya gerçekleri. Ya da mücadelelerin inandığın kadarı. Edinilen inançlarla kök salınan hayatta, ya uyuyarak ya da uyumayarak kafanda büyüttüğün ya da yerle bir ettiğin dünyaların. Müziklerin sakladığın. Kaybettiğin duyguların. Güven zamanları.
Hani bir kıza kötü yola düştüğü için acınır ya. O ney la? Kim nereye düşüyor? Ve düşenin arkasından kim bakıyor? kim acıyor ve, Hangisi yargılıyor? Uzun kıvırcık mı saçı? Bugün onu bir bulsak ve ağlasak. Düşmeyip de acıyanın arkasında kim var? Kim belirliyor senin dünyadaki yerini? Küçük yaşantım minnacık yaşamlarla bulanıyor. Bulantılar hep kendime dair, Bakıyorum da herkes bituhaf yaşıyor. Para ve ilgi her daim göz boyuyor. şaşırmıyorum. Ve ben de bakıyorum. Denk olmanın bu kadar zor olduğu bu dünyada, Birey olmak bir yalandan ibaret. Hangi kadın görmüş ki kendisiyle savaşmayan bir erkeği, ve tam tersi ve hangi insan kendi olmuş, herkesin dışına çıkmış, kim ne yapmış, ve hangi koşul beliriyor bu gerçeği? bence insanoğlu tümden bıraksın bu işleri.
Yorumlar
Yorum Gönder