Öyle şeylerin peşindeyiz ki, o şeylerin görünen dünyada yeri
yok. Görünmeyen tarafında yaşar onlar ve kendi halinde. O kadar sıradan ve gerçek. Kocaman
maskelerin ardından çıkan küçük çocuklar mı büyütmek zorunda olduğumuz, yoksa anlaşmak
bu kadar zor olmamalıydı. Dayattıklarımız kadar yükleriz hep,
yorduğumuz kadar yoruluruz. Evet bir olmak, kurmak ve yaşatmak yalakası
olduğumuz, doğrudur, aşkın değil var olmanın yalakasıyız bazen. Çünkü aşk her
türlü zayıflığımıza veya yalnızlık korkumuza koyduğumuz isim olabilirken, var
olmak anlaşmak gibi işler insanın içine. Ve başkalarınınkinden çıktığımız zaman
yaşadığımız acılarda bile bir huzur vardır.
Ya da bazen işte,belki de bazenin yalakasıyız.
neden tüylerim diken diken oldu ki şimdi? Gider misin burdan yalnız kalmak istiyorum:P
YanıtlaSil