kendine dubstep

Dünyanın bütün saçmalıkları bir araya gelmiş ve kendi içlerinde mantıklı bir bütün oluşturmuşlar. En büyük açıklıklar tembel olmuş ve atıl kalmış bu süreçte. Ya gözü karartan bir mücadele ya da şansken gerçek sanılanlar, sanamadığın kadar az yaşarmışsın sadece. Barışın saklı olduğu beklentisiz ve olumlu  açıklıkları, yarışa sebep olan aidiyet baskısı kapatır bazen.  Sonrasında ortaya çıkanların en olumlusu kadercilik, hayırlısıcılık. Olumlu herşeye koyabildiğim en tatlı isim sevgi. Kabul edilebilirliğin ise alabildiğince kendine güvende gizli. Aslında arak bütün tavırlar. İlişkileri kalıcı şekilde çekici kılan tek şey muhabbettir hayatta. Akar ya da akmaz. Karamsarlık değil bu, ya bir lira bir kilo patates orda, ya 15 lira portakal suyu burda.  Komiklik bu.

 Diğeri birbirine mesafeli yeşillikler içinde sakince tekli ve ikili olabilsin diye öbürü küme küme grilerde 100 metrekarede gürültülü 15 kelle. Koyun de geç, var oluş hakları ve imkanları çok da farklı değil. Aptal işte.

 Kenarında cehalete doğmuş, zavallı büyümüş iğrentili acıma duygusu yaratan çoklu çirkinlikler, ortasında lükse varmış, hak ettiğine gayet emin estetikler. Ne fark eder kimin kim olduğu. Kaçacak yer yokken kendi içinde, etiketleri, ele geçirdiğin maddeleri ve bütün manaları ve manasızlıkları inandırabildiğin kadar, yaşayacaksın.