Kurgu yok. Kurgusuz akıyor cümleler sanki. Kurgusuz dönüyor sanki dünyanın sevdiğim tarafı, doğal ve yalansız yüzü. Kurguda sunilikler. Bazen kayıp gibi, kurgusuzluktan unutuluyormuş gibi varılan sonuçlar. Kaybola kaybola keyfe varılır. Profesyonel yaşamcılar değiliz ve üstelik hikaye anlatmıyoruz burda.
Yıllandıkça basitleşiyor düşünceler. Yalansa yalan de. Gerekçeler hazır, hep orada bekliyor olması gerekenler. Kafana görelik sana ve cesaretine kalmış. Arzuna, isteğine. Gönlü paşa olanlar tatlı yaşıyor. Diğerleri esasen garibanlar.
Oysaki hiçbişeyimiz normal değildi. Olmamalıydı da zaten. Götümüz yese kedili teyzeler olup, çöp evlerde ölümlere kafa tutardık. Coşkumuz yerinde dursa dere tepe gezer, anlardan yaşam yaratırdık. Yenilmekten korkmasak, yani özde yarışmasak, bütün bunlar olurdu. Dünya'nın merkezindeymiş ya da hiçbiryerdeymiş gibi, heplik ve hiçlik peşinde yaşarken coşa coşa, denge denge diye normale fitlendik. Fitlenmeyek de napak? Varlıkla büyümüşlerin yoklukla imtihanı düşüşmüş, o kadar da olamadık.Olayımız madde. Manayı sonradan katıyoruz. yanlış olmasın.
Gündemi çeviren boş işler kervanına Ankara'dan katılıyorum bu ara. Öylesine boş ki işler, lüzumsuz emekler çıkarıyor, düzenli gereksizlikler üretiyorum. Keyfim yerinde yani. Olduğu kadar. Ara sıra bir Ankara flamingo halayı, itici gücü veriyor insana. Coşkusuzluğun normal yaşam olduğunu kabullenecek kadar yaş aldık. Gündelik oyalanmalar ve mevzular gayet oyalıyor insanı. Oyalanmak değil miydi amacımız zaten. Ne tarz amaçlar edinirdiniz?
Herkes kendini küçültebildiği kadar küçültseydi kötü varsayılan hiçbişey kalmazdı. İlla birşeyi ezeceksen, kendini ez. Yani diyeceğim o ki; hepimiz kendi götümüze bakalım.
Yıllandıkça basitleşiyor düşünceler. Yalansa yalan de. Gerekçeler hazır, hep orada bekliyor olması gerekenler. Kafana görelik sana ve cesaretine kalmış. Arzuna, isteğine. Gönlü paşa olanlar tatlı yaşıyor. Diğerleri esasen garibanlar.
Oysaki hiçbişeyimiz normal değildi. Olmamalıydı da zaten. Götümüz yese kedili teyzeler olup, çöp evlerde ölümlere kafa tutardık. Coşkumuz yerinde dursa dere tepe gezer, anlardan yaşam yaratırdık. Yenilmekten korkmasak, yani özde yarışmasak, bütün bunlar olurdu. Dünya'nın merkezindeymiş ya da hiçbiryerdeymiş gibi, heplik ve hiçlik peşinde yaşarken coşa coşa, denge denge diye normale fitlendik. Fitlenmeyek de napak? Varlıkla büyümüşlerin yoklukla imtihanı düşüşmüş, o kadar da olamadık.Olayımız madde. Manayı sonradan katıyoruz. yanlış olmasın.
Gündemi çeviren boş işler kervanına Ankara'dan katılıyorum bu ara. Öylesine boş ki işler, lüzumsuz emekler çıkarıyor, düzenli gereksizlikler üretiyorum. Keyfim yerinde yani. Olduğu kadar. Ara sıra bir Ankara flamingo halayı, itici gücü veriyor insana. Coşkusuzluğun normal yaşam olduğunu kabullenecek kadar yaş aldık. Gündelik oyalanmalar ve mevzular gayet oyalıyor insanı. Oyalanmak değil miydi amacımız zaten. Ne tarz amaçlar edinirdiniz?
Herkes kendini küçültebildiği kadar küçültseydi kötü varsayılan hiçbişey kalmazdı. İlla birşeyi ezeceksen, kendini ez. Yani diyeceğim o ki; hepimiz kendi götümüze bakalım.
Yorumlar
Yorum Gönder