Ana içeriğe atla

Yönetmeden, İdare etmeden, Yalnızca yaşamak



Önem verdiğim birine sordum çok kaybolduğum bir gün. Hayata çok da tutunuyordu, sabitleri sabit, gerçek bir tipti. 
 -Neden yaşıyoruz sence, anlar için değil mi?
-evet anlar için ama… gerisini dinlemedim.
Gerisini zaten biliyordum.
Değişeceksem bile, usulüme uygun değişirdim. Değişimde helal esas.

Uyum sağladığım hikayelerinizin en kendime göre olanının yakınından geçecek gibi oluyorum her defasında.
Ve nedense çoğunlukla uzaklarda arıyor ve yakınımda buluyorum gerçeğimi. Usulüm uçlar, muntazaman.  Saldırıya geçer, sen zayıf değilsen gerçekler. Zayıflayınca da bıkarsın kendinden. Gerçekler de senden bıkar. Her şey birbirini bırakınca karmaşa olur. Uzaklaşırsınız birbirinizden. Orada tutmak emektir. İşte o en büyük gerçektir. İstektir. 

Senin önem verdiklerin dışında gelişen her şeyi sahte bul ve çık işin içinden.
Çünkü dünyadaki en akıllı insan sensin ve senin önem verdiklerin.

Elimi kokluyorum. O kadar yıkanmaya ve başka insanlara rağmen hala o kokuyor. Bütün kimyam harekete geçiyor.
Karşıma bakıyorum. O kadar gerçekliğe ve başka insanlara rağmen hala şuna bakıyor. Bütün duygum harekete geçiyor.
Zihnimi dinliyorum. O kadar muhabbete ve başka insanlara rağmen hala bunu dinliyor. Bütün mevzum harekete geçiyor.
En son takıntım olarak onu belledim. Şununla rahatlıyor ama bundan da vazgeçmiyorum. 

Ben iyiyken seninle ve ben kötüyken sadece benimle oluyorum. 

Bence çıkıntılık. ve saçma.

Önem verdiğim birine ansızn diyeceğim ki bir gün,
"Ne güzel anlam verdik, şimdi sırada bunu sürdürmek var"

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

an, anlam ve anlaşmak. ve bir o kadar sik, siklem ve sikleşmek.

Hani bir kıza kötü yola düştüğü için acınır ya.  O ney la?  Kim nereye düşüyor?  Ve düşenin arkasından kim bakıyor?  kim acıyor ve, Hangisi yargılıyor? Uzun kıvırcık mı saçı? Bugün onu bir bulsak ve ağlasak.  Düşmeyip de acıyanın arkasında kim var?  Kim belirliyor senin dünyadaki yerini?  Küçük yaşantım minnacık yaşamlarla bulanıyor.  Bulantılar hep kendime dair,  Bakıyorum da herkes bituhaf yaşıyor.  Para ve ilgi her daim göz boyuyor. şaşırmıyorum. Ve ben de bakıyorum. Denk olmanın bu kadar zor olduğu bu dünyada, Birey olmak bir yalandan ibaret.  Hangi kadın görmüş ki kendisiyle savaşmayan bir erkeği, ve tam tersi ve hangi insan kendi olmuş, herkesin dışına çıkmış,  kim ne yapmış, ve hangi koşul beliriyor bu gerçeği?  bence insanoğlu tümden bıraksın bu işleri.

Şarkımın Sözleri

Yükselsek keşke, yerden bir santim yükselsek yeter. Eksildik. Uzansak şöyle, hiçbir şey de sırtlanmamıştık oysa. Yorulduk.   Bazen uçmak iyidir. Hafifletir. Uçamıyorsan yürümek iyi gelir. Sokaklardaki kokular. O anı yaşama hissi. İklime göre dönüşür. Ağaçlara sormak lazım.   Akmayınca kendini ifade edemiyorsun. Kafanı karıştıran isteksizliğin. Umursayan senin yargıcın. Hissetmedikçe düşünmüyorsun. Üzülen senin çelişkin. Az şey isteyen bir doyumsuzsun sen.   Uyumak iyidir. İyileştirir. Uyuyamıyorsan yürümek iyi gelir. Sokaklardaki inişler. O her şey yolunda hissi. Bir anda değişir. Çıkışlara sormak lazım.        

Dinleniyorum

--> Sol gözüm kördü rüyamda. Bütün baktığımda görüyordum eksikliğini. Sağdan bakınca her zaman olduğundan daha   azını görüyordum. bakmıyormuş gibi yaptım, çok zorlandım.  Hiçbirini düşünmeyip kendini düşürtecek kadar zorladı o da. Kafayı ona takıyodum. Zor geliyordu eksik görmek. Ne gerek vardı? Düşsün o da. Ama oluyordu. Bir tarafı kör konuşup duruyordu durmadan. Sen ben hiçbirisi gibi değil. boşvermeyi bilmiyordu gerektiği kadar, gerektiği yerde. Sınırları iyi bilerek zorlamadan görürdü minnoş. rüyamda kör. bir tarafımın gözü. gözlüksüzlük kimse ezilemez ve kimse ezemezdi sonucunda gerçekliğimizde.