Hazcılık ekseninde sahip oldum hep geçmişe. Peşinden gittiğim hep gerçek bir neşe oldu. En büyük iddiam gerçeklik.
Umut dolu sanılan sözler benim canımı sıkıyor. Benim umut bulduğumda aydınlık
neşeler oluyor. Olayları sadece benim gerçeklerime dayanıyor. Gerçeklerim onlara
basit geliyor. Gerçeklerimi kimileri yarınsız buluyor. Ezberler bütün açıklıkları kapatıyor. Beni kim anlıyor?
Yalanlar
bile neşeli olmalı oysa. Gerçek bir hayalciliğe dayanmalı.
Rahatladığım yerlere koyulan isimler gülünç. Kendimin dışında algıladığım kaygıları önemsemek güç. O kaygıların doğurduğu müdahalelerle uğraşmak sıkıcı. Oysa baktığımda. Kelimeleri yormayı
bıraktığım zamanlarda. Başlangıçlarda bütün neşeler. En büyük derdim bu
benim hayatta. Başlangıçlara güvenemeyen kaygılarım. Gerçeklerim onlarda.
Bir de bu günlerde. Unutamadığım bir takım söz, bir çift göz
var. Hani dur da orda, neşesinde yaşa o gözlerin.Uzatamadığım sözlerim, onun ruhunun bakışında. Burnum teninin kokusunda.
Yorumlar
Yorum Gönder